STANOWISKO KOMISJI EPISKOPATU POLSKI
w związku z publikacjami dotyczącymi
św. Jana Pawła II
stanowisko_kep_jan_pawel_II_wielki_14_marca_2023
ZAPROSZENIE
na Niedzielę Palmową Młodych 2023
abp_zaproszenie_niedziela_palmowa_mlodych_2023
KOMUNIKAT ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
PRZED ŚWIĘCENIAMI DIAKONATU
SCHOLA PARAFIALNA
Od niedawna działa Schola parafialna, która przybrała nazwę ŚPIEWAJĄCE OWIECZKI. Zapraszamy dzieci, które chcą radośnie pośpiewać, na próby scholi w niedziele o godz. 1000. Po próbie – czyli o 1030 – jest NIEDZIELA Z OWIECZKĄ, na którą zapraszamy WSZYSTKIE DZIECI, a o 1045 Msza święta, na której dzieci śpiewają. Kto może przynosi o 1030 OWIECZKĘ i układa ją na pastwisku 🙂 Chłopców zapraszamy na ZBIÓRKI MINISTRANTÓW w soboty o godz. 900 na Probostwie. Niedługo czeka nas mini wycieczka, a na wiosnę/ lato całodniowa wycieczka w góry! Jest także – dla dziewcząt i chłopców – grupa DZIECI MARYI 🙂 Msze święte „szkolne” są w pierwsze czwartki miesiąca o godz. 1630 – zapraszamy WSZYSTKIE DZIECI (a także młodzież) do wspólnej modlitwy.
RZYMSKOKATOLICKA PARAFIA
pw. św. BARBARY w CHORZOWIE
41 – 500 CHORZÓW, ul. 3 MAJA 18
tel. 32 249 64 33
e-mail: chorzow.barbara@archidiecezjakatowicka.pl
KONTO: 89 1020 2368 0000 2702 0479 4295
KANCELARIA PARAFIALNA
Kancelaria parafialna czynna jest
w następujących godzinach:
od poniedziałku do czwartku
800 – 1100 oraz 1500 – 1700
w piątki
800 – 1100
W SOBOTY KANCELARIA JEST NIECZYNNA
PATRONKA PARAFII
Odlew z brązu Marek Żebrowski Bielsko Biała
Łacińskie słowo Barbara znaczy tyle, co miesz- kanka spoza Grecji, cudzoziemka. Nie wiemy dokładnie ani kiedy, ani w jakich okolicznoś- ciach poniosła śmierć. Przypuszcza się, że ok. roku 305, kiedy nasilenie prześladowań za pa- nowania cesarza Maksymiana Galeriusza (305 – 311) było najkrwawsze. Nie znamy również miejscowości, w której żyła Święta i oddała życie za Chrystusa.
Według legendy była piękną córką bogatego poganina Dioskura z Heliopolis w Bitynii (płn. cz. Azji Mniejszej). Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijań- stwem. Prowadziła korespondencję z wielkim filozofem i pisarzem Orygenesem z Aleksan- drii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i zło- żyła ślub czystości.
Ojciec dowiedziawszy się o tym, pragnąc wydać ją za mąż i złamać opór dziewczyny, uwięził ją w wieży. Jej zdecydowana postawa wywołała w nim wielki gniew. Przez pewien czas Barbara była głodzona i straszona, żeby wyrzec się wiary. Kiedy to nie poskutkowało, ojciec zaprowadził ją do sędziego i oskarżył. Sędzia rozkazał najpierw Barbarę ubiczować, jednak jej chłosta wydała się jakby muskaniem pawich piór. W nocy miał ją odwiedzić anioł, zaleczyć jej rany i udzielić Komunii św. Potem sędzia kazał Barbarę bić maczugami, przypalać pochodniami, a wreszcie obciąć jej piersi. Chciał ją w takim stanie pognać ulicami miasta, ale wtedy zjawił się anioł i okrył jej ciało białą szatą. Wreszcie sędzia zrozumiał, że torturami niczego nie osiągnie. Wydał więc wyrok, by ściąć Barbarę mieczem.
Wykonawcą tego wyroku miał się stać ojciec Barbary, Dioskur. Podobno ledwie odłożył miecz, zginął rażony piorunem. Barbara poniosła męczeńską śmierć w Nikomedii (lub Heliopolis) ok. 305 roku. Być może, że właśnie tak nietypowa śmierć, zadana ręką własnego ojca, rozsławiła cześć św. Barbary na Wschodzie i na Zachodzie.
Żywoty jej ukazały się w języku greckim, syryjskim, koptyjskim, ormiańskim, chaldejskim, a w wiekach średnich we wszystkich językach europejskich. W wieku VI cesarz Justynian sprowadził relikwie św. Barbary do Konstantynopola. Stąd zabrali je Wenecjanie w 1202 roku do swojego miasta, by je z kolei przekazać miastu Torcello, gdzie się znajdują w kościele Św. Jana Ewangelisty. Również w Polsce kult św. Barbary był zawsze bardzo żywy. Już w modlitewniku Gertrudy, córki Mieszka II (XI w.), wspominana jest pod datą 4 grudnia. Egipscy chrześcijanie twierdzą, że relikwie św. Barbary znajdują się w Starym Kairo. W sprawie relikwii świętej pertraktowali królowie aragońscy z sułtanami Egiptu w XII i XIV wieku. Świadczy to jak żywy musiał być wówczas kult świętej męczenniczki.
Ikonografia najczęściej przestawia św. Barbarę w stroju królowej w koronie dla podkreślenia jej szlachetnego pochodzenia. W ręku trzyma palmę męczeństwa, zwycięstwa lub kielich z Najświętszym Sakramentem. Przy niej lub obok niej widnieje wieża, w której święta miała być więziona przez ojca. Wieża ma trzy okienka, które św. Barbarze przypominać miały podstawową prawdę wiary katolickiej o Trójcy Przenajświętszej. Często w ręku świętej znajduje się miecz. Atrybuty: anioł z gałązką palmową, dwa miecze u jej stóp, gałązka palmowa, kielich, księga, lew u stóp, miecz, monstrancja, pawie lub strusie pióro, wieża. Jej wizerunek uwiecznili artyści tej miary, co Raffael, matteo di Giovanni, Lorenzo Lotto, Guidoccio Cozzarelli, Boticelli, Gian Battista Moroni, Cosimo Coselli, Łukasz Cranach Starszy, Dürer, Memling, Holbain i inni.
Pierwszy kościół ku jej czci wystawiono w 1262 r. w Bożygniewie koło Środy Śląskiej. W XV w. Wydział Teologiczny Akademii Krakowskiej obrał sobie św. Barbarę za patronkę. W wieku XV wydział teologiczny na Akademii Krakowskiej obrał sobie za patronkę św. Barbarę. Poza Polską św. Barbara jest darzona wielką czcią także w Czechach, Saksonii, Lotaryngii, południowym Tyrolu, a także w Zagłębiu Ruhry. W Nadrenii uważana jest za towarzyszkę św. Mikołaja – warto wiedzieć, że w wielu miejscach to właśnie ona obdarowuje dzieci prezentami.
Jako patronkę dobrej śmierci czcili św. Barbarę przede wszystkim ci, którzy na śmierć nagłą i niespodziewaną są najwięcej narażeni: górnicy, hutnicy, marynarze, rybacy, żołnierze, kamieniarze, więźniowie itp. Polecali się jej wszyscy, którzy chcieli sobie uprosić u Pana Boga śmierć szczęśliwą. W Polsce istniało nawet bractwo św. Barbary jako patronki dobrej śmierci. Należał do niego m.in. św. Stanisław Kostka. Nie zawiódł się. Kiedy znalazł się w chorobie śmiertelnej na łożu boleści, a właściciel wynajętego przez Kostków domu nie chciał jako zaciekły luteranin wpuścić kapłana z Wiatykiem, wtedy zjawiła mu się św. Barbara i przyniosła Komunię świętą. Barbara jest ponadto patronką archidiecezji katowickiej, Edessy, Kairu; architektów, cieśli, dzwonników, kowali, ludwisarzy, murarzy, szczotkarzy, tkaczy, więźniów, wytwórców sztucznych ogni, żołnierzy (szczególnie artylerzystów i załóg twierdz). Jest jedną z Czternastu Świętych Wspomożycieli „mających stały dyżur ratowniczy nad światem”.